Ο Άγιος Γεώργιος

Από τους δημοφιλέστερους Αγίους σε όλο τον χριστιανικό κόσμο. Ονομάζεται, επίσης, Μεγαλομάρτυς και Τροπαιοφόρος. Ειδικά στην Κρήτη, δεν υπάρχει περιοχή που να μην έχει εξωκλήσι ή εκκλησία αφιερωμένη στη μνήμη του, ενώ το όνομα Γεώργιος (Γιώργης) είναι από τα πλέον συνηθισμένα.

Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής
και των πτωχών υπερασπιστής,
ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος,
τροπαιοφόρε, μεγαλομάρτυς Γεώργιε,
πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ
σωθήναι τα ψυχάς ημών.

  Ο Άγιος Γεώργιος κατέχει μια σημαντική θέση στο λαϊκό εορτολόγιο. Οι εορτές του Αγίου Γεωργίου (23 Απριλίου - Όταν συμπέσει με τη σαρακοστή - την Μεγάλη εβδομάδα - αναβάλλεται και εορτάζεται τη Δεύτερη ημέρα του Πάσχα.) και του Αγίου Δημητρίου (26 Οκτωβρίου) ελαμβάνοντο παλαιότερα ως χρονικά ορόσημα για τις αγροτικές και ποιμενικές συμφωνίες (προσλήψεις βοσκών, καλλιέργεια κτημάτων κλπ), καθώς διαιρούν τον χρόνο σε δύο εξάμηνα. Η γιορτή μέσα στην πασχαλινή περίοδο δίνει την ευκαιρία για ένα ανοιξιάτικο πανηγυρισμό στα πολλά εξωκλήσια και τις στάνες των κτηνοτρόφων, με προσφορά γαλακτερών στους επισκέπτες και ζωοθυσίες (κουρμπάνια) προς τιμή του Αγίου.

  Ο Άγιος Γεώργιος θεωρείται ως προστάτης του πεζικού του ηρωικού αυτού σώματος, το οποίο ανέκαθεν υπήρξε το πιο πολυάριθμο όπλο σε αναλογία με τα λοιπά σώματα. Από της 9ης Απριλίου 1864, με πρόταση του τότε Υπουργού των Στρατιωτικών Π. Κορωναίου, κανονίστηκε όπως οι πολεμικές σημαίες των συνταγμάτων του Ελληνικού Στρατού φέρουν την εικόνα του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου Στρατηλάτου

  Ο Μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος είναι ο προστάτης-Άγιος της στάνης.

Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Σέμπρωνα

  Ο Ναός του Αγίου Γεωργίου βρίσκεται στο κέντρο του χωριού, είναι μονόκλιτος βασιλικού ρυθμού, διαστάσεων 16x8 περίπου. Χρησιμοποιείται ως κεντρικός Ναός του χωριού και συνεπώς εκεί τελούνται οι περισσότερες θρησκευτικές τελετές. Για ένα διάστημα μάλιστα γύρω στο 1995 λειτούργησε εδώ το σχολείο καθώς το κτίριό του ανακαινίστηκε.

  Η ανέγερση του Ναού ξεκίνησε στις αρχές του 20ού αιώνα και τελείωσε περίπου το 1910. Βέβαια ορισμένες προσθήκες, όπως το καμπαναριό, έγιναν το 1926 επειδή όμως τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν (τσιμέντο, αμμοχάλικο) διαβρώθηκαν κρίθηκε αναγκαίο να κατεδαφισθεί και να ανεγερθεί ένα καινούριο το 1998 με προσφορές των κατοίκων. Το τέμπλο τοποθετήθηκε το 1928.

  Ο Ναός είναι κτισμένος από πέτρα, με όλες τις δυσκολίες που έχει ένα τέτοιο κτίσιμο. Η συγκέντρωση και η μεταφορά της πέτρας ήταν ένα μεγάλο πρόβλημα. Βοήθησαν, όμως, για άλλη μια φορά οι κάτοικοι. Πριν πάνε το πρωί στις αγροτικές δουλειές τους οι χωριανοί ένιωθαν την ηθική υποχρέωση να μεταφέρουν με το άλογό τους ένα φορτίο πέτρες από τον ποταμό ή από οπουδήποτε αλλού για να έχουν επάρκεια οι μάστορες να χτίζουν. Οι γυναίκες με τη σειρά τους ετοίμαζαν ό,τι μπορούσαν, λίγο κρασί και φαγητό, για να πάνε στους εργάτες και τους τεχνίτες. Οι πελεκητές πέτρες οι οποίες διακοσμούν τις πόρτες και τα παράθυρα μεταφέρθηκαν με άλογα από το Βατόλακκο. Στο Βατόλακκο ερχόταν με κάρα και σούστες από τα Χανιά. Τέτοια πέτρα στην εποχή μας δεν υπάρχει.

  Τα πλακάκια στο πάτωμα του Ναού τοποθετήθηκαν μετά τον πόλεμο του 1940. Ο αύλειος χώρος του Ναού, όσος περιβάλλεται με τον πέτρινο περίβολο, χρησιμοποιήθηκε και ως κοιμητήριο μέχρι το 1975, οπότε και άρχισε να μεταφέρεται στο χώρο που υπάρχει ακόμα και σήμερα, πίσω από το Ναό. Στο Βόρειο τμήμα του Ναού, κάτω από τον περίβολο, το ακίνητο άνηκε στο Ναό πριν το 1974. Εκεί υπήρχαν τάφοι 60-70 χριστιανών από το συνοικισμό "Πέτρα" οι οποίοι σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους που είχαν έρθει από το Σάσαλο, οπότε και ερημώθηκε ο συνοικισμός και σήμερα ακούγεται με την ονομασία "Καταλύματα".

  Τα υπόστεγα με πέργκολα τοποθετήθηκαν το 1999 για να προστατεύονται οι ξύλινες πόρτες από τη βροχή. Το 2000 τοποθετήθηκε νέα κεραμοσκεπή και το 2001 το πλακόστρωτο στον αύλειο χώρο. Το 2003 ασφαλτοστρώθηκε από τον τότε Δήμο Μουσούρων η εξωτερική πλατεία του Ναού και ένα χρόνο αργότερα μπήκε το καλοριφέρ στο Ναό. Μετά τους νέους σοβάδες του θόλου που μπήκαν το 2007, θεωρήθηκε ότι προστατεύεται επαρκώς ο Ναός από την υγρασία και ξεκίνησε η αγιογράφησή του με οικονομικές δυσκολίες αλλά και προθυμία για άλλη μια φορά από τους χωριανούς.

  Ανήμερα της εορτής το πρωί, κάθε χρόνο, προσφέρεται παραδοσιακό κέρασμα από τις γυναίκες του χωριού και ό,τι έχει "τάξιμο" ο καθένας... Είστε ευπρόσδεκτοι!

Πληροφορίες και κομμάτια του κειμένου ελήφθησαν από το βιβλίο, ή όπου αλλού οδηγούν τα links.